İmkansızlıkların tam ortasında kayboluyorum.
İntihar ipini kendi üretmiş bir fabrika işçisi gibi ruhum.
Kendime ölümler hazırlıyorum,
Ama intihar edenler kadar erdemli ve cesur değil ruhum.
Kuduz bir köpeğin sürüden dışlanması gibi yalnızlığım.
Korkuyorum !
Kemikleri mi sızlatıyor geceleri geçmişimin ağırlığı.
Doğrultamadığım bir ruhu,
Umursamayan tavırlarımla taşımaya çalışıyor kaygısızca hiç ettiğim beden.
İkna olmuyor bilinç altım.
Affetmek bana göre değil.
Kin yiyip kan kusturucam,
Yok olmuş hayatımın temelini atanlara.
Zamanında göğüs kafesimin içine sığmayan Yüreğim tekliyor şu sıralarda,
Nefes alamıyorum, yıllarca dik duran başım göğe bakmakta zorlanıyor artık.
Gece,
Ruhumu bir kefen gibi yırtarak geçiyor.
Kendimi ölüme hazırlıyorum,
Ama intihar edenler kadar erdemli ve cesur değil ruhum.
Ufak, ufak işliyor azrail, kocaman bir şova dönüşecek yitişimi.
Sessiz, sedasız gitmek yakışmaz şimdi bana, en gürültülü halimle terk ediyorum
7 kıtayı,
7 coğrafyayı.